Φοβάμαι πως θα φύγει για καιρό
και σκέφτομαι κοιτώντας απ’ το τζάμι.
Στης θάλασσας βουτάω το βυθό,
το πέλαγο στο βλέμμα μου όταν φτάνει.
Σε βρίσκω κάθε βράδυ που περνώ
παρέα με του χρόνου τα ρολόγια,
παρέα με της μνήμης το θυμό,
στον ύπνο μου σκαρφίζομαι τα λόγια.
Κι όλο χάνομαι,
στα όνειρα βυθίζομαι και χάνομαι.
Στα δίχτυα που μου ρίχνεις πάλι πιάνομαι
κι αρχίζω τον αγώνα μου ξανά...
Βαδίζω με τα μάτια μου κλειστά,
στο χώμα όλες οι πιο κρυφές μου σκέψεις.
Στην αύρα της μεθάω ξαφνικά
και στο άρωμα της μου έρχονται οι λέξεις.
Σε βρίσκω στις ατέλειωτες βραδιές,
σε όλες τις παλιές μας συναντήσεις.
Οι σκοτεινές στα μάτια σου σκιές
ποτέ τους δε μου δίνουν απαντήσεις
Κι όλο χάνομαι,
στα όνειρα βυθίζομαι και χάνομαι.
Στα δίχτυα που μου ρίχνεις πάλι πιάνομαι
κι αρχίζω τον αγώνα μου ξανά...
Κι όλο κρύβομαι,
στις όμορφες στιγμές μας πάλι δίνομαι.
Στα χρόνια που περάσανε αφήνομαι,
το αύριο μου μοιάζει μακριά...