Άλλαξαν τα παραμύθια που ακούγαμε παλιά και γίναν οι πειρατές ήρωες με πανοπλίες. Ακούω τις φωνές σαν κάνω ησυχία μέσα σε αίθουσες κάτω απ’ τα θρανία, μεγάλωσα νωρίς. Φύγανε κάποιοι φίλοι μου και μείναν μοναχά μικρές φωτογραφίες. Ξανακοιτώ στα σύννεφα και φτιάχνω ιστορίες με πλήθος ενοχές και τόσες απορίες. Ας ήτανε το χθες. Ξέρω πως κάποια μέρα θα έρθεις να μου πεις πως πέρασε η ώρα κι όρθιος να σταθείς σαν συναντήσεις μπόρα. Γυρίζω τον τροχό, δεν έχει σημασία αν έφυγα κι εγώ.